وقتی نام آستاگزانتین را می شنوید، ممکن است بسیاری از مردم بپرسند: آیا از میگو استخراج می شود؟ این نام به این دلیل است که این ماده برای اولین بار در پوسته میگو یافت شد، بنابراین به آن آستاگزانتین می گویند. علاوه بر بدن میگو و خرچنگ، پرهای سالمون، فلامینگو و زرده تخم مرغ اردک وحشی قرمز به نظر می رسد زیرا حاویآستاگزانتین طبیعی. با این حال، محتوای آستاگزانتین در پوسته میگو فقط 0.04 درصد است که بسیار کم است. آنچه ما اکنون می خوریم از جلبک ها استخراج می شود: هماتوکوکوس پلویالیس، و میزان آستاگزانتین آن به 1.5 تا 3 درصد می رسد.
آستاگزانتین نوعی کاروتنوئید است و همچنین بالاترین-محصول سنتز کاروتنوئید است. این قوی ترین آنتی اکسیدان در طبیعت است، و همچنین ثابت شده است که بیش از 700 نوع نیاز بدن انسان را تامین می کند - مغذی ترین آنتی اکسیدان ها.
لایه ای از شبکه الکترونی را در اطراف مولکول های سلولی تشکیل می دهد. این شبکه الکترونی میتواند سلولهای مجاور را توسط رادیکالهای آزاد از مولکولها جذب کند، که الکترونهای آزاد را از آنها میکشد و در نتیجه بسیاری از انواع رادیکالهای آزاد را خنثی میکند.
پس از بارندگی، گودال های کوچکی تشکیل می شود که در آنها نوعی جلبک به نام Haematococcus Pluvialis رشد می کند. وقتی باران خشک می شود، و شرایط زندگی مناسب نیست، آرام آرام خشک می شود و "می میرد". دانشمندان با شگفتی متوجه شدند که حتی پس از 40 سال، برخی از سلول های جلبکی "مرده" می توانند در صورت فراهم بودن شرایط احیا شوند. پس از تحقیقات مشخص شد که سلول های آن با یک لایه ضخیم از مواد قرمز پوشیده شده است. این ماده قرمز، فعالیت سلول ها را حفظ کرد و اجازه داد سلول ها پس از 40 سال خواب "احیا" شوند. این ماده قرمز رنگ استآستاگزانتین طبیعی